Op 17 september 1944 gaf de Regering te Londen door de radio opdracht tot een Spoorwegstaking. Hieraan werd onmiddelijk gehoor gegeven. De treinen kwamen stil te liggen; het spoorwegpersoneel dook voor het merendeel onder.
In feite was het spoorwegpersoneel maar wat blij met deze staking, want door de vele treinbeschietingen was het te gevaarlijk geworden om met de trein te gaan. Bovendien had de Regering in ballingschap de garantie gegeven dat het salaris doorbetaald zou worden. Het grote probleem was nu om een onderduikadres te vinden.
De treinen bleven echter rijden, s'nachts, met Duits personeel, alleen voor de Duitse weermacht. De burgerbevolking kon niet meer reizen met de trein en de voedselvoorziening naar het westen van het land kwam stil te liggen. Voor de Duitsers maakte het weinig uit.
De verzilverde versie van de penning werd gegeven aan personen die de spoorwegstaking hebben ondersteund. Al deze personen, die niet als staker, maar op een andere wijze hadden bijgedragen aan de spoorwegstaking kregen deze 'zilveren' penning.