In 1870 werd het Nederlandse leger gemobiliseerd vanwege de oorlog tussen Frankrijk en Duitsland. Ondanks dat Nederland neutraal was in deze oorlog, was er de dreiging dat de strijd zich naar Nederlands grondgebied zou verplaatsen. Ook het Regiment Rijdende Artillerie ging onder de wapenen en de batterijen werden in verschillende delen van het land gestationeerd. Nederland raakte niet betrokken bij de strijd en hetzelfde jaar gingen de Gele Rijders weer terug naar hun garnizoen in Amersfoort. In 1881 werd het Regiment Rijdende Artillerie opnieuw omgedoopt in Korps Rijdende Artillerie en het werd verder ingekrompen tot twee rijdende batterijen en een instructiebatterij. Na een kleine eeuw van wisselende garnizoensplaatsen, waaronder Haarlem, Breda,'s-Gravenhage, Oefening op de Oirschotse hei in 1914 Leiden, Arnhem en Amersfoort, belandde het korps in 1881 opnieuw in Arnhem. Tot het begin van de Tweede Wereldoorlog zou Arnhem de thuisbasis van de Rijdende Artillerie blijven. Zie de kaart van Nederland voor een overzicht van alle legeringplaatsen van het Korps sinds 1793. In 1893 werd in Arnhem de 100e verjaardag van de Rijdende Artillerie gevierd, middels onder andere een reünie van oud-rijders en groots opgezette ruiterfeesten op de naburige heide, waarbij ook de toen 13-jarige koningin Wilhelmina en koningin-regentes Emma aanwezig waren. Rijders schillen aardappelen, ca. 1910In 1914 werd het Nederlandse leger opnieuw gemobiliseerd. Ditmaal vanwege de steeds verder om zich heen grijpende Eerste Wereldoorlog. Ook nu was Nederland neutraal en het raakte niet rechtstreeks betrokken bij de strijd. In het kader van de mobilisatie van het leger werden twee batterijen Rijdende Artillerie in Noord Brabant gelegerd. Bij hun terugkeer naar Arnhem, in maart 1919, werden zij op feestelijke wijze ingehaald. De uitputtende Eerste Wereldoorlog had echter belangrijke gevolgen voor het militaire bedrijf in Nederland na die oorlog. In Europa ontstond een 145-jarig Korpsjubileum, 1938 stemming van 'nooit meer oorlog' en het pacifisme vierde hoogtij, met name in Nederland. Samen met de slechte economische situatie leidde dit tot vergaande inkrimping van het Nederlandse leger. Uiteindelijk ontstond de situatie dat het gehele Nederlandse leger geen parate onderdelen meer had! De Rijdende Artillerie bestond toen nog slechts uit één schoolbatterij en een staf. Bij mobilisatie zou hier met behulp van reservisten een tweede batterij aan toegevoegd worden. Bovendien was het merendeel van het geschut inmiddels verouderd. Net als alle overige onderdelen van de landmacht, bevond de Rijdende Artillerie zich in een weinig 'strijdbare' situatie. Toen in de jaren '30 de oorlogsdreiging vanuit Duitsland duidelijk werd, werden weliswaar maatregelen genomen, zowel in organisatorische, materiële als personele zin, maar feitelijk was het al te laat. Ook al werd het Korps Rijdende Artillerie nog volop gemotoriseerd en werd door het Korps in de maanden voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog zelfs afscheid genomen van de paarden die altijd voor het vervoer hadden gezorgd, feit bleef dat het Korps kansloos was tegenover het Duitse leger in de meidagen van de Tweede Wereldoorlog. Bij haar acties in en rond Dordrecht leed het korps verliezen onder manschappen en materieel en zoals bekend werd de strijd met de Duitsers over de gehele linie snel beslecht in het nadeel van Nederland.
Portovrij? In NL boven € 200,-