Ca. 50.000 manschappen deserteerden tijdens de Tweede Wereldoorlog uit de Duitse Wehrmacht, ca. 15.000 van hen werden ter dood gebracht, onder wie veel Volksduitsers, d.w.z. Duitsers die niet in het Rijk woonden. De deserteurs hadden zeer uiteenlopende motieven: heimwee, zich niet aan de discipline kunnen aanpassen, angst voor de oorlog, liefde. Zeker bij een deel van hen maakte de desertie deel uit van verzet tegen de praktijken van de nazi's. De auteur beschrijft de lotgevallen van acht deserteurs, maar gaat ook in op de militaire rechtspraak, de executies, de oorlogspropaganda en het volslagen ontbreken van een zuivering van het Duitse militair-justitiële apparaat na de oorlog. In Duitsland leverde dit boekje veel discussie op, mede naar aanleiding van een in Bonn tentoongesteld monument voor de deserteur in 1989. Hoewel het geen diepgaande, systematische behandeling van het onderwerp geeft, biedt dit boekje aan de hand van acht voorbeelden een indringende getuigenis van een onderwerp waarover heel weinig gepubliceerd en bekend is.