Door begrijpelijke omstandigheden was Nederland in 1945 niet in staat een krijgsmacht op de been te brengen bestaande uit dienstplichtigen, hoewel er vanzelfsprekend wel een grote behoefte was aan een sterke krijgsmacht, per slot van rekening was Nederlands Indië nog bezet door Japan.
Zodoende viel de keuze van de Regering op het werven van vrijwilligers. Om hier een wettige basis aan te geven verscheen een Koninklijk Besluit (dd 1 oktober 1944 nr. 1, het zgn OVW-besluit) waarin werd aangegeven dat ten behoeve van de vorming van de strijdkrachten zowel voor Europa als voor deelneming aan de strijd in het Verre Oosten, oorlogsvrijwilligers zouden worden aangenomen.
Na de bevrijding van Nederland was de belangstelling hiervoor enorm groot, zo groot zelfs dat men besloot leden van de Binnenlandse Strijdkrachten voorrang te verlenen bij de formering van de nieuwe Nederlandse strijdmacht.
Hoewel het OVW-besluit van 1944 in artikel 6 zonder misverstand bepaalde dat de oorlogsvrijwilligers op de uniform een door de minister vast te stellen onderscheidingsteken zouden dragen, was dit teken er in augustus 1946 nog steeds niet. Op 26 augustus richtte ZKH Prins Bernhard zich rechtstreeks tot de minister die hierdoor nu ook daadwerkelijk tot actie overging. Op 20 september verscheen zijn Ministriele Beschikking (nr 925) waarbij een bijzonder onderscheidingsteken werd ingevoerd voor militairen van de KL 'die zich in Nederlandsch-Indië bevinden en aldaar aan land zijn gegaan voor 1 oktober 1946'
Portovrij? In NL boven € 200,-