Dit mythische zelfbeeld manifesteerde zich onder meer in de traditionele beschrijving van Indie waarvan het in 1941 verschenen boek Daar werd wat groots verricht als voorbeeld in het artikel wordt genoemd. Het was juist deze traditionaliteit die destijds bij mijn vrouw en mij de vraag deed opkomen hoe Indonesiers over de Nederlandse activiteit in hun land dachten. We zochten daarom toen contact met de Perhimpunan Indonesia. Veel Indonesische studenten die hier in de bezettingstijd waren gestrand waren lid van deze vereniging. Wij vonden een aantal van hen bereid over diverse facetten van de Indonesische samenleving te schrijven. Onze taak als redactie beperkte zich tot het behulpzaam zijn bij de taalkundige uitwerking van de tekst. Zo kwam in 1947 het boek Indonesiers spreken tot stand. Daarin kwamen sociale, religieuze culturele, economische en politieke onderwerpen - met kritische kanttekeningen over het Nederlandse beleid - aan de orde. Het boek was een oprechte poging van Indonesiers om hun land meer bekendheid te geven en 'ons Indonesie' een plaats te geven naast 'ons Indie'.