Journalist Wim Zaal publiceerde in 1973 de eerste druk van 'De Nederlandse fascisten', dat deels een omwerking was van zijn boek 'De herstellers' uit 1966. De auteur analyseert microscopisch de 'verschillende bondjes en partijtjes', maar vooral de figuren die opdoken in het fascistische verleden van Nederland van voor 1945. Hij betrekt ook Vlaanderen in zijn monografie. Zaal geeft zelf aan kritischer te zijn dan in 'De herstellers'. P.J. Meertens (1899-1985) meent in een uitgebreide recensie in het tijdschrift Ons Erfdeel (1975), dat Zaal behoort tot 'de generatie die na 1945 ... mondig is geworden, [en] bezig [is] zich rekenschap te geven van onze geschiedenis, die háár voorgeschiedenis is'. Zaals boek werd in en vlak na 1973 door enkele vooraanstaande recensenten kritisch ontvangen. De auteur start met het voorspel (tot 1922) en behandelt zijn onderwerp vervolgens chronologisch. Hij sluit zijn boek af met hoe het verschillende fascisten na de Tweede Wereldoorlog verging. Zaal maakte gebruik van archieven en was blijkbaar in staat diverse fascisten nog in levenden lijve te spreken.