Book - Hun armoe en hun grauwe gezicht, Hongerwinter 44-45

Tijdens de hongerwinter 1944-'45 ging de toen 16-jarige auteur niet meer naar school, maar werkte als hulpje in de kapperszaak van zijn vader in Rotterdam. Daar zag en hoorde hij hoe de mensen uit hun omgeving, veelal kleine middenstanders, door honger gedreven hun fatsoensnormen opzij zetten om een beetje eten te kunnen bemachtigen. B.H. Laurens is gepensioneerd hoofd van een basisschool in Rotterdam. Zijn verslag van het dagelijks leven in de laatste oorlogswinter is sober en onopgesmukt. Hij heeft oog voor belangrijke details en legt Duitse termen in voetnoten uit. Toch voegt dit boek nauwelijks iets toe aan de vele persoonlijke oorlogservaringen die in de loop der jaren zijn gepubliceerd. Het enige waardoor het zich in positieve zin onderscheidt is dat het is geschreven vanuit het perspectief van een 16-jarige. Daardoor is het heel geschikt voor jongeren vanaf ca. 14 jaar die over de hongerwinter willen lezen