Wordt 's morgens door de compagnie een flinke marsch gemaakt,
dan staan de meisjes op de stoep, door minnevuur geblaakt!
Roept de sergeant: rechts richten!
Dan draaien de gezichten
der jongens toch weer naar het raam,
en zingen zij tezaam...
Kom sergeantje! Kom sergeantje! Geef ons nou eens theorie van Jeannetje en Lisetje, en van Annemarie! We kunnen niet altijd marcheeren! Een soldaat heeft zooveel te leeren! Jongens, vandaag theorie over de wipneus van Blonde Sofie!
|
Woest buldert de sergeant-majoor en maakt zich vreselijk kwaad,
"Schei uit, vaste verkeering is toch niets voor een soldaat!"
Dan werpt een luitenantje
een kusje met zijn handje
naar het meisje met de blauwe hoed,
en 't klinkt vol vuur en gloed:
Refrein
Wanhopig roept de kapitein, die 't sein tot rusten geeft,
meteen staan al die slungels aan zoo'n Greta vastgekleefd!
Maar de Majoor komt nader,
zachtmoedig als een vader
en zegt: "Dienst is het sowieso,
't Valt onder O.en O.!"
Refrein