In 1870 nam het Nederlandse- en het Indische leger het Beaumontgeweer, officieel model 1871 infanterie geweer klein kaliber, in gebruik voor de infanterie. Met de invoering van het Beaumontgeweer kreeg de krijgsmacht de beschikking over een modern handvuurwapen. Een bezwaar was dat het een enkelschotswapen was. Daarom werden er proeven met verschillende magazijnsystemen gedaan. Ten slotte werd een aantal geweren omgebouwd op magazijnlading door het aanbrengen van een 4-patroons magazijn, de Beaumont Vitali model 1888. De invoering daarvan vormde het voorlopig eindpunt van een langzame modernisering van het handvuurwapen.
De Beaumontgeweren waren ingericht voor een met buskruit (zwart kruit) geladen patroon, kaliber 11 x 50 R. De ook gebruikte Remington-karabijnen die oorspronkelijk voor een andere patroon waren ingericht, werden na enige tijd ook geschikt gemaakt voor deze patroon.
Een deel van de productie (meer dan 138.000 wapens in tien jaar tijd) vond plaats in de werkplaats van De Beaumont in Maastricht, die het werk grotendeels uitbesteedde bij Simson, Göbel en Bornmüller in Suhl, een ander deel bij de eveneens in Maastricht gevestigde wapenfabrikant Petrus Stevens en de Werkplaats voor Draagbare Wapenen in Delft.
Portovrij? In NL boven € 200,-