In 1908 werd voor de bouw van een nieuwe kazerne voor de genie in Utrecht, een stuk grond ten westen van Fort Vossegat aangekocht. De bouw startte in 1910 en de kazerne werd in september 1913 betrokken. Dat werd tijd ook, want voorheen was de genie op de Damlustkazerne ondergebracht en deze was niets anders dan een voormalige locomotievenwerkplaats, waar qua legering weinig goeds over te vertellen viel.
De kazerne die in 1913 in gebruik genomen werd, was nagenoeg gelijk aan het deel dat heden ten dage gebruikt wordt door het University College. Toen aanwezig maar later gesloopt waren ondermeer een keukengebouw, kantine, badhuis en de Driepoot (een werkplaats). In de loop der jaren zou het kazerneterrein zich uitbreiden tot ook Fort Vossegat er op lag, maar ook de plek waar nu de Galgewaard, het stadion van FC Utrecht, zich bevindt. In 1928 zou de kazerne na landruil het terrein beslaan dat het nu samen met het universiteitsdeel vormt.
De eerste bewoners waren de 1e tot en met 4e compagnie Pioniers en de 1e en 2e Telegraafcompagnie (de voorlopers van de verbindingsdienst). Niet veel later gevolgd door de Spoorwegcompagnie en de Schoolcompagnie (kaderopleiding).
Na de mobilisatie van 1914 bleef alleen het Depot Genietroepen achter op de kazerne. Tijdens de 1e Wereldoorlog vonden er meerdere opmerkelijke gebeurtenissen plaats. Op de kazerne werden nieuwe technische produkten bedacht en beproefd. Zo werd er ondermeer een handgranaat ontwikkeld waarvan de fabricage gevaarlijk was. Bij een ongeluk in mei 1916 kwam luitenant Bührmann om het leven, toen hij een granaat die spontaan ontbrandde weg wilde werpen. Hij redde hiermee het leven van anderen in de fabricageloods.
Een hele reeks van opmerkelijke gebeurtenissen vond plaats in de winter van 1917/1918. De al drie jaar durende mobilisatie leidde tot verveling en ontevredenheid. Soldaten moesten voortaan zelf de kosten van vervoer naar huis betalen en dit leidde niet alleen tot gemor, maar ook tot brandstichtingen. Eerst brandde de zuidgevel van legeringsgebouw C uit. Later volgden er meer brandstichtingen tot zelfs een keer drie stuks in een week tijd.
Na de demobilisatie in 1918 kromp het leger sterk in en er werden eenheden, die voorheen op de kazerne gelegerd waren, opgeheven. De Verlichtings compagnie (zoeklichten) werd daarentegen met nog een compagnie uitgebreid.
In de jaren ’30 werd de bebouwing op het kazerne-terrein flink uitgebreid. In 1931 werden er de latere werkplaatsen voor smederij en plaatwerkerij gebouwd. In de jaren 1936/1937 volgde de automobielwerkplaats (de latere motorrevisiewerkplaats).
Het landelijke kazernebouwprogramma van 1937 zette aan tot de bouw van drie extra legeringsgebouwen aan de kant van de Waterlinieweg, het latere lesgebouw met filmzaal (gebouw CC) en een bureaugebouw tegenover het wachtgebouw aan de Prins Hendriklaan.
Tijdens de mobilisatie aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog in 1939 vertrok de genie van de kazerne en werd deze gebruikt voor de legering van een infanterieregiment en enkele kleinere eenheden.
Gedurende de bezettingsjaren gebruikten de Duitsers de kazerne voor de opleiding van soldaten van de Hermann Göring Ersatz- und Ausbildungsdivision. Op wat kleinere bouwsels na en een platform voor luchtdoel-geschut op het hoofdgebouw, bleef de kazerne nagenoeg ongewijzigd.
Kort na de oorlog en de tijdelijke legering van geallieerde troepen maakte de kazerne een uitgeleefde indruk, vele ruiten waren gesneuveld en het meubilair was verdwenen. De genie kwam terug maar vertrok in maart 1949 definitief. Vanaf dat moment zou de kazerne geheel bestemd zijn voor de het Regiment Technische Troepen.
Portovrij? In NL boven € 200,-