Het Korps Luchtwachtdienst (KLD) was de benaming voor een semi-geheim netwerk van luchtwachttorens met vrijwillige waarnemers in Nederland ter bescherming van het Nederlandse luchtruim tegen vliegtuigen uit de Sovjet-Unie. Het netwerk was onderdeel van het Commando Luchtverdediging van de Koninklijke Luchtmacht en functioneerde tussen 1950 en 1968 tijdens de Koude Oorlog. Het doel was het met zicht (kijkers) en gehoor signaleren, melden en volgen van laagvliegende vijandelijke vliegtuigen die beneden het toenmalig radarbereik vlogen, op een hoogte van minder dan 1500 meter. Naast het doorgeven van vliegtuigmeldingen (alsook verdachte scheepsbewegingen en eventuele landingen van Russische parachutisten), meldden de vrijwilligers ook de lokale situatie en het weer. Ook parachutisten-acties moesten vermeld worden. Tevens was men bang voor aanvallen met massavernietigingswapens, de zogenaamde ABC-wapens (atomaire - tegenwoordig zeggen we nucleaire-, biologische en chemische) wapens. In de volksmond stond het KLD bekend als "kijken, luisteren en doorgeven".
De luchtwachttorens waren onderdeel van een netwerk van 276 posten verspreid over heel Nederland. Er waren 138 posten op bestaande gebouwen, zoals op molens enfabrieken en 138 in de jaren 50 speciaal voor dit doel gebouwde losstaande torens.[1][2] Veel van de 138 luchtwachttorens die werden gebouwd, zijn nadien weer gesloopt. Slechts 19 restere
Portovrij? In NL boven € 200,-